مبانی و تاریخچه تحلیل تکنیکال
1-1- تاریخچه تحلیل تکنیکال
هرچند درباره تاریخچه دقیق پیدایش تحلیل تکنیکال اتفاق نظر وجود ندارد، اما اولین قواعد مکتوبِ تحلیل تکنیکالِ به قرن هجدهم میلادی در ژاپن باز میگردد که در بازارخرید و فروش برنج توسط شخصی به نام «سوکیو هونما»[1] نوشته شده است. برخی نیز اعتقاد دارند که تحلیل تکنیکال حتی زودتر از قرن هجدهم و در قرون وسطی در اروپا استفاده میشده است. نمودار نیز برای اولین بار حدود سال 1879 میلادی به کار
گرفته شد. چارلز داو[2] (1851 – 1902) را باید آغازگر تحلیل تکنیکال «مدرن» دانست. او را که در ابتدا یک روزنامهنگار بود، بعنوان «پدر علم تکنیکال» میشناسند. در سال1882 داو به همراه ادوارد جونز و چارلز برگسترِسر[3] شرکت داو-جونز را تأسیس کردند که دفتر آن نزدیک درب ورودی ساختمان بورس نیویورک بود. شرکت داو-جونز بولتنهایی تهیه میکرد و آن را بین مشتریان توزیع مینمود. در سوم جولای 1884، داو اولین نسخه شاخص سهام را منتشر کرد که بر مبنای میانگین وزنیِ قیمت سهام محاسبه میشد. انگیزه و رویای اصلی داو این بود که از این شاخصها برای پیشبینی اقتصاد استفاده کند. تلاشهای وی منجر به مجموعهای از نظریهها شد که به «نظریه داو» شهرت پیدا کردند.
با ثبت قیمتها و محاسبه میانگینها، تحلیلگران متوجه شدند که قیمت معاملات با الگوهای خاصی تکرار میشود. اصطلاحاتی مانند سقف دو قلو و کف دوقلو[4] برای نامگذاری الگوها، اولین بار توسط چارلز داو و سپس پیروانش مانند ویلیام همیلتون، نلسون، رابرت رِییا در دهه 1920 میلادی استفاده شد.
ریچارد وایکاف در دهه 1920 خبرنامهای در مورد تحلیل تکنیکال منتشر کرد که به صورت پستی برای بیش از دویست هزار مشترک ارسال میشد. وی سرانجام در سال 1931، دوره مکاتبهای «آموزش سرمایهگذاری و معاملات مبتنی بر نظریههای تحلیل تکنیکال» را برگزار کرد. ریچارد شابِیکر[5]، سردبیر مجله فوربس و نیویورک تایمز در دههی 1930، به بررسی الگوهای موجود در سهام پرداخت و احتمالاً اولین کسی است که از واژگانی چون مثلث، پرچم، سر و شانه وغیره برای توصیف نمودارها استفاده کرده است. در سال 1948 رابرت ادوارد (داماد شابِیکر) و جان مگی، اولین نسخه از کتاب «تحلیل تکنیکال روند سهام»[6] را منتشر کردند که در آن الگوهای تکنیکال موجود در نمودار قیمت سهام مورد بررسی قرار گرفته بود. این کتاب به «کتاب مقدس تحلیل تکنیکال» شهرت یافت که تا سال 2009 به چاپ نهم نیز رسید.
در دهه 1950 میلادی، تحلیلگران تکنیکال کمکم به ابزارهای پیچیده ریاضی روی آوردند و تنها به نمودارها بسنده نکردند. نتیجه چنین گرایشی منجر به خلق اندیکاتورهایی مانند میانگینهای متحرک و سایر ابزارها و مفاهیم نوین شد. از افراد سرشناس این دوره میتوان به کِنِث وارد، ادموند تابِل، کوپاک، واردِن، گارفیلد درو و جورج لیندسی اشاره کرد. پیدایش کندلاستیک ژاپنی به اواسط قرن هجدهم میلادی بر میگردد اما تا مدتها بازارهای مالی در غرب هیچ اطلاعی از وجود آن نداشتند. در اواخر دهه 1980، استیو نیسون نمودارهای کندلاستیک را به تحلیلگران تکنیکال در آمریکا معرفی کرد. از آن پس نمودارهایی مانند کاگی، کِیس، رنکو وغیره به متدهای تصویری تحلیل تکنیکال اضافه شدند.
[1] Sokyo Honma
[2] Charles Dow
[3] Charles Bergstresser
[4] Double Top and Double Bottom
[5] Richard W. Schabacker
[6] Technical Analysis of Stock Trends
دیدگاهتان را بنویسید